Druga połowa czerwca, to w większości krajów okres, na który przypada Dzień Ojca. W Polsce obchodzimy go 23 Czerwca – korzystając z okazji poniżej znajdziecie zestawienie osobliwych rodziców wprost z gier komputerowych. Niekoniecznie biologicznych. Jeszcze tak, gwoli wstępu, chciałbym na krótką chwilkę, odskoczyć od interaktywnej rozrywki, by wspomnieć najbardziej rozpoznawalnego ojczulka ostatnich tygodni – Stannisa Baratheona z Gry o Tron. Postać ta niewątpliwie wpisała się w panteon najbardziej rozpoznawalnych, przez wszystkich geeków i nerdów, tatuśków. Wspomnienie Stanisa, jest też świetnym wstępem do przedstawienia wam…
Kratos
(Pół-)Boga wojny i głównego bohatera kultowego slashera na konsole Sony, ciężko uznać za przykładnego tatę. Jako ojciec Kalliope (GoW zawsze miał luźne podejście do mitologii), nie poświęcał jej zbyt wiele czasu – bardziej pasjonował go udział w wojnach i dowodzenie nad armiami. Jednak kolejne konflikty z bogami obróciły się przeciw niemu samemu: pod wpływem boskiego szału Duch Sparty zamordował całą swoją rodzinę… Mimo, że na koniec jego żona i córka trafiły na błogosławione pola Arkadii, to wzorowym staruszkiem nie był z pewnością.
James
Bethesda nie słynie z dobrze poprowadzonej głównej linii fabularnej. Podobnie, po macoszemu potraktowała główną postać, która zakłóciła nasze spokojne życie w krypcie 101. Jako nasz ojczulek w prologu Fallouta 3 niespecjalnie przykładał się do naszego wychowania, a później uciekł ze schronu pozostawiając nam enigmatyczną wiadomość. Koniec końców, gdzieś kawałek za Megatoną, mało kogo interesowały jego losy, a jedynym ciekawym wydarzeniem z nim związanym było polowanie radrakany.
Andrew Ryan, Booker de Witt, BigDaddy
Charakterystyczną cechą serii gier pana Levine’a, jest odwołanie do rzeczywistości. Świat z jego gier, przedstawia się jako złowieszcza, alternatywna wizja realnych wydarzeń. Poczynając od pierwszej gry, widoczna była droga od utopii do upadku: w przypadku Rapture był to pamiętny sylwester 1958, a schyłek Columbii przypada na 1912 (przybycie protagonisty po Elizabeth). Jak się ma do tego motyw rodzicielstwa?
Twórca Rapture prowadził hulaszczy tryb życia – nie interesował się zbytnio partnerką, a jego dziecko zostało później „zwerbowane”, przez jego największego wroga – Franka Fountaine’a. Cóż, Ryan jest też po części winien temu jak skończył – do końca jednak był wierny swoim ideałom…
Postać detektywa (Booker de Witt) może budzić mieszane uczucia: z jednej strony w zamian za swe długi „sprzedał” córkę nieznajomym, jednak później gdy dotarło do niego co uczynił, starał się zrobić wszystko by nie doprowadzić do zakończenia transakcji. Niestety bezskutecznie. Gdy pozostało mu już tylko zatapianie smutków w alkoholu, ostatnią szansą na wyjście z długów było odnalezienie pewnej tajemniczej dziewczyny. Jak później się okazało kluczowej, zarówno dla jego życia, jaki i wielowymiarowego świata w którym, się poruszał.
Z kolei Wielki Tatusiek, to postać która nie ma zbyt skomplikowanego życia – ot jego życiowym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa Siostrzyczkom. Opancerzony i uzbrojony, niczym ludzki czołg, powoli przemierza podwodne korytarze, by zapewnić jej bogate w ADAM truchła splicerów. Bezwolny i uwarunkowany BigDaddy, stanowi podstawę mrocznej ekonomii gry, bowiem w brzuchu podległej mu dziewczynki żyje pasożytniczy ślimak. Graczowi również przyjdzie przejąć ten ponury obowiązek, by ukończyć dwa pierwsze BioShocki.
Rucks
Zagadkowy narrator z Bastiona, nie utożsamia się bezpośrednio z dzieckiem, którym kierujemy w trakcie gry. Jednak jako mentor i gawędziarz komentujący nasze poczynania, często wtrąca swoje twórcze uwagi i prowadzi przez Kataklizm, który dotknął świat. Voice Acting stoi na bardzo wysokim poziomie: słuchając ponurego, basowego głosu faktycznie odczuwa się atmosferę dekadencji.
Geralt z Rivii
Zaskoczeniem nie będzie, że najsłynniejszy polski wiedźmin, również załapał się do przeglądu. Co prawda w produkcjach RED’ów jego latorośl ujrzeliśmy dopiero w trzeciej części, ale to od gracza jest uzależniona jej przyszłość. Samo Lwiątko z Cintry również dążyło do spotkania po latach. Przemierzenie całego kontynentu za ukochaną osobą – to jest prawdziwa ojcowska miłość.
Lee Everett
Bohater The Walking Dead już na starcie epidemii dostaje pod opiekę małą Clementine. Choć to od nas zależy, w jaki sposób będziemy ją traktować, trudno obojętnie przejść obok jej historii. Jak na osobę, która straciła oboje rodziców wykazuje wyjątkową wolę walki w zainfekowanym świecie. Czasem jest wręcz głosem rozsądku dla całej grupy ocalałych zaskakując swoim dojrzałym podejściem. TWD stawia przed graczem trudne wybory pokroju wydzielenia racji żywnościowych, czy opowiedzenia się za konkretną stroną w sporze.
Ty, tak TY drogi graczu
Zgadza się – zaczynając od serii the Sims, przez Fable na From Dust kończąc, to ty wpływasz na przeznaczenie dzieci, bądź poddanych. Podobne tytuły można mnożyć w nieskończoność – częstokroć rola głowy rodziny to pasmo wyrzeczeń. Niezależnie od osobowości, którą przyjmujesz w grach, warto jest utrzymywać zdrowe relacje z rodziną. Albo chociaż złożyć życzenia z okazji święta. 😉
Motyw ojcostwa w grach video, pojawia się stosunkowo często i przykłady można mnożyć i mnożyć. Przypomnieć warto chocby Joela z The Last of Us, który stracił córeczkę na poczatku gry, a następnie pokochał, jak własne dziecko, Ellie. Kto jeszcze? Harry Mason (Sillent Hill), Heihachi Mishima (Tekken), Bowser (Gry od Nintendo), Eli Vance (Half-Life), itp, itd. Pamiętamy wszystkich i byćmoże napiszemy o nich coś więcej za rok.
