|
Zmęczony? Posłuchaj tekstu!
Getting your Trinity Audio player ready...
|
Gry arcade w najczystszej postaci, każdemu kojarzą się nieco inaczej. Każdy ma inne wspomnienia. Jedni powiedzą, że arcade to konsola i dorobek Segi DreamCast, inni? Arcade to wyłącznie klimat automatów z ciasnych i zadymionych „salonów” lat ’90. Arcade to również konkretne typy gier i nie da się ukryć, że shoot’em upy to właśnie jeden z tych hardcore’owych przykładów. Andro Dunos II łączy w sobie wszystkie możliwe skojarzenia. Jest to kontynuacja udanej produkcji Visco z 1992 roku, wydanej przez SNK na Neo-Geo MVS i Neo-Geo AES. To jak? Masz ochotę na wskrzeszenie zapomnianej klasyki i zmierzenie się z zastępami obcych w ikonicznym statku Yellow Chery?
To jest dobre: Klasyczny, trudny, wymagający shmup, który zadowoli koneserów gatunku
To jest słabe: Brak opcjonalnego formatu obrazu 16:9… ja wiem, że to imitacja klasyki, ale szanujmy się trochę.
Dobra, bez kitu
Prosto z mostu – jeśli nie jesteś fanem shoot’em upów i nie masz pewnego obycia z gatunkiem, to odpuść Andro Dunos II. Jestem w stanie zaproponować Ci coś, od czego nie odbijesz się w 5min po uruchomieniu – sprawdź Zero Gunner 2, które jest ultra miodne i przystępne, a w dodatku kosztuje śmieszne 40PLN na PS Store i to bez promocji. Jeśli zasmakujesz i spodoba się, to dopiero wtedy atakuj inne, bardziej wymagające tytuły, do których z pewnością należy Andro Dunos II.
Wracając do meritum. Andro Dunos II w bardzo przyjemny sposób imituje gry sprzed 30+ lat. Produkcja umożliwia również zastosowanie filtra graficznego naśladującego ekran kineskopowy. Graficznie Andro Dunos II to również coś, co można klasyfikować jako Pixelart i można mieć wrażenie, że to nie jest nowa gra, tylko port HD zakurzonej produkcji, do której ktoś pozyskał prawa.
Czy Andro Dunos II bawi?
A jakże! A i owszem! Tylko tak jak wspomniałem – musisz po prostu „akceptować” takie gry. Mnie osobiście shmupy bawią i dają masę frajdy. Nie ważne, czy gra jest 3D, 2D, czy leci się w prawo, czy w górę ekranu. Wyzwanie zawsze jest podobne i wymaga sporo umiejętności oraz pełnego skupienia się na rozgrywce. Nie inaczej jest w Andro Dunos II. Statek gracza leci przez większość czasu od lewej do prawej. Jako gracz za zadanie masz zniszczyć statki, maszyny i instalacje obcych. Klasycznie każdy etap zakończony jest walką z bossem.
Rozgrywka i sterowanie
Pod względem sterowania nie ma tutaj żadnego zaskoczenia i gamechangera. Podczas zabawy i rozwałki obcych zbierasz power upy oraz punkty. Power upy zwiększają możliwości bojowe aktualnie używanej broni, którą można zmieniać za pomocą bumperów kontrolera. Za zdobyte pieniążki, po walce z bossem etapu, możesz zwiększyć statystyki statku oraz broni. Generalnie strzelasz, zabijasz, efektywnie żonglujesz broniami, używasz ataku specjalnego i z ninja-refleksem unikasz chmary pocisków, przeszkód, promieni i innych statków przed tobą. Proste. Tylko nie połam pada 😀
Audio
Wspomniałem już, że to klasyczna klasyka w nowym wydaniu imitującym stare? Z muzyką i otoczką audio Andro Dunos II jest podobnie. Ataki, eksplozje, efekty to typowe „Pew! Pew! Pszzzzzzz!!! Bzyyyt! Pew!”. Muzyka skomponowana przez Allistera Brimble’a (Alien Breed, Body Blows, Project-X, Colonization, Driver czy Superfrog) też wywołuje uśmiech na twarzy i idealnie pasuje do klimatu, a raczej współtworzy klimat gry. Ot, pasuje jak ulał.
Czy Andro Dunos II jest wart swojej ceny?
W zasadzie napisałem na początku, co o tym wszystkim myślę. Gra na systemy PlayStation w wersji cyfrowej kosztuje 69PLN (kiedy piszę ten tekst jest w promocji za 48PLN). Moim zdaniem Andro Dunos II jest wart swojej ceny, ale tylko w promocji. Gra nie jest niczym nowym, jej zawartość jest bardzo standardowa i choć potrafi bawić, to jednak zdrowy rozsądek potrafi blokować inwestycje w gry tego typu. Jest to dobre, ale tylko dla wąskiego grona odbiorców o specyficznym guście i zajawkowym apetycie na hardcoreowe arcade.
Andro Dunos II
69 PLN
Zalety
- Klasyczne arcade w surowej formie
- Gra jest przyjemnym wyzwaniem
Wady
- Gra za bardzo stara się prezentować jako tytuł sprzed wielu lat. Brakuje tu współczesnych akcentów
