Jakiś czas temu miałem okazję przeczytać pierwszy tom mangi Kasane. Historia niepewnej siebie dziewczyny zakochanej w teatrze była na tyle interesująca, że postanowiłem kontynuować moją przygodę z tą serią. Dlatego teraz przychodzi pora na garść spostrzeżeń na temat drugiego i trzeciego tomu tej mangi.
Piguła
- Historia Kasane rozciąga się na 14 tomów,,
- jest to momentami mroczny dramat z elementami nadprzyrodzonymi,
- główna bohaterka potrafi „pożyczać” twarze innych ludzi,
- w sam raz dla fanów teatru.
Kasane to mroczna opowieść psychologiczna o tytułowej postaci. Twórczynią mangi jest Daruma Matsuura i Kasane było jej debiutem. Od tego czasu artystka stworzyła kilka innych projektów, w tym prequel opisywanej mangi, skupiający się na matce głównej bohaterki. W Polsce cykl Kasane wydaje niezawodne wydawnictwo Waneko.
Recenzję pierwszego tomu Kasane możecie przeczytać tutaj.
Tomek ” Danteveli” Piotrowski
Smutek
Pierwszy tom mangi wprowadzał nas w świat tytułowej bohaterki, posiadającej niezwykłą umiejętność przybierania cudzego wyglądu. W kolejnych tomach poznajemy dalsze losy dorastającej dziewczyny. Dla przypomnienia – Kasane jest córką niezwykle urodziwej i popularnej aktorki. Niestety dziewczyna nie odziedziczyła po swojej mamie wyglądu. Wręcz przeciwnie, bohaterka jest uznawana za niezwykle brzydką, wręcz odrażającą istotę. Kasana jest ofiarą przemocy w szkole, ma problemy emocjonalne i widzi siebie jako coś potwornego. Przez to dziewczyna o olbrzymim talencie aktorskim boi się robić to, co kocha najbardziej na świecie, czyli grać w przedstawieniach. Los naszej bohaterki odmienia się dzięki tajemniczej szmince pozostawionej przez mamę. Pozwala ona Kasane „pożyczyć” twarz od innych osób.
Trauma
Drugi tom koncentruje się na dorosłej już Kasane. Dziewczyna wchodzi w układ z pewną podrzędną, ale niezwykle urodziwą aktorką. Tak rozpoczyna się nowy etap życia bohaterki. Mamy też okazję dowiedzieć się więcej na temat aktorki, z którą główna bohaterka zamienia twarz. Nina Tanazawa mimo urody nie miała w życiu łatwo. Wydarzenia i trauma z młodości ukształtowały ją podobnie jak problemy Kasane. Naprawdę podoba mi się to podejście i przybliżenie Niny. Dodaje ono kontekstu do tragedii Kasane przedstawionej wcześniej. Ukazuje nam też, że nie tylko główna bohaterka musi borykać się z problemami i ranami na psychice z lat młodości.
Kasane nie jest pierwszą produkcją o postaciach zamieniających się miejscami czy twarzami. Najbardziej znanym przykładem produkcji o pożyczaniu sobie twarzy jest zapewne film Bez Twarzy. W tym zakręconym klasyku Johna Woo Nicolas Cage i John Travolta zamieniają się twarzami. Jest sporo strzelania i gołębi.
Tomek o twarzach #1
Tom trzeci z kolei ukazuje nam swego rodzaju przemianę Kasane po tym, jak odnosi sukces korzystając z twarzy Niny. Mamy swego rodzaju odwrócenie ról pomiędzy tymi kobietami. Kasane zyskuje pewność siebie i wykorzystuje swój talent i potencjał. Z kolei Nina jest w coraz gorszym stanie i się zatraca. W końcu ktoś inny, korzystając z jej tożsamości, osiąga znacznie więcej, niż jej się śniło. Dochodzi też do zdarzenia mocno zmieniającego sytuację i pozycję obu kobiet. Kasane dostaje niezwykłą możliwość zdobycia tego wszystkiego, o czym zawsze marzyła. Tylko jak długo można żyć jako ktoś inny?
Dramat
Zatrzymam się jeszcze na moment przy gatunku, do którego moim zdaniem przynależy Kasane. Oryginalnie spodziewałem się horroru lub thrillera. Po zakończeniu trzech tomów mam wrażenie, że całość to bardziej dramat psychologiczny z elementami fantastycznymi i odrobiną grozy. Szczerze, trudno mi w łatwy sposób zakwalifikować tę serię do jakiejś konkretnej kategorii. W tym jednak tkwi piękno tej mangi. Nie trzyma się ona sztywno ram gatunków, tylko stara się opowiedzieć naprawdę ciekawą historię. Do mnie to przemawia.
Życie to teatr
Jeśli chodzi o kreskę, to jest ona dosyć interesująca. To dlatego, że twarze są bardzo ważnym elementem fabuły tej mangi. Wiele paneli skupia się na twarzach i widocznych na nich emocjach. Sprawdza się to naprawdę dobrze i komponuje się wspaniale z motywami napędzającymi historię Kasane. Interesujące jest także bardzo sporadyczne wypełnianie tła w kadrach. Często mamy dwie postacie z pustką za nimi. Mam wrażenie, że to z kolei oddaje aspekt teatralności wszystkiego, co dzieje się na kartach mangi. Koncentrujemy się tak bardzo na postaciach, że wszystko wokoło nich się rozmywa.
Warto wspomnieć także o naprawdę ciekawym aspekcie mangi, jakim są obwoluty i okładki cyklu. Każdy tom zdobi lekko erotyczna obwoluta przedstawiająca dwie postacie mające się pocałować. Okładki pod obwolutami pokazują inną, bardziej horrorową wersję tej samej ilustracji. To pewnie tylko drobnostka, ale do mnie takie coś przemawia i świetnie oddaje klimat mangi.
Nikt nie jest szczęśliwy
Interesującym momentem mangi jest chwila, gdy Kasane zamienia się twarzą z aktorką o imieniu Nina. Obie kobiety wychodzą razem na miasto i czują się nieswojo. Z czasem jednak Kasane zaczyna się cieszyć i uśmiechać korzystając z twarzy Niny, podczas gdy aktorka ma grymas sprawiający, że przypomina to, jak Kasane wygląda na co dzień. Nie czuć się dobrze we własnym ciele i być tak bardzo niezadowolonym z własnego wyglądu musi być koszmarem. Jednocześnie dowiadujemy się, że Nina, która ma wszystko, o czym marzy nasza bohaterka, wcale nie jest spełniona i szczęśliwa. Ma swoją traumę i problemy. Wychodzi na to, że każdy ma jakiś bagaż i jedyne, co możemy zrobić, to nauczyć się z nim żyć i starać akceptować siebie.
Życie jest snem
Przy pierwszym kontakcie z Kasane miałem trochę mieszane uczucia. Spodziewałem się trochę innej historii. Tym razem wiedziałem mniej więcej, co mnie czeka i dzięki temu nie odczekiwałem horroru i grozy. Dzięki temu wciągnąłem się w mroczny i momentami niezwykle smutny świat dziewczyny. Nie jestem wielkim fanem dramatów, ale Kasane mnie wciągnęło i liczę, że kolejnych 11 tomów będzie równie dobrych jak to, co dotychczas przeczytałem.
Za udostępnienie mangi dziękujemy wydawnictwu Waneko
Kasane
Zalety
- Unikatowa manga
Wady
- Robi mi się smutno
