Zmęczony? Posłuchaj tekstu!
Getting your Trinity Audio player ready...

Sztuka podobno potrzebuje poświecenia i wielkich ofiar. Aby otrzymać wiekopomne dzieło i coś podniosłego trzeba się napracować. Dlatego tylko wybitne jednostki są w stanie zajść na sam szczyt w sztuce i pozostać tam więcej niż chwilkę. Manga Kasane ukazuje, do jakich rzeczy ludzie są zdolni, by zostać gwiazdami. Tylko czy tak naprawdę to się opłaca?

Piguła

  • Ostatnie dwa tomy,
  • mroczny dramat z elementami nadprzyrodzonymi,
  • główna bohaterka potrafi “pożyczać” twarze innych ludzi,
  • sporo traumy i smutku.

Kasane to mroczna historia o życiu aktorki teatralnej, posiadającej niezwykły dar. Twórczynią mangi jest Daruma Matsuura i Kasane było jej debiutem. Od tego czasu artystka stworzyła kilka innych projektów, w tym prequel opisywanej mangi, skupiający się na matce głównej bohaterki. W 2019 roku do kin trafiła filmowa adaptacja tego tytułu, w której tworzeniu brał udział jeden z najlepszych japońskich aktorów – Tadanobu Asano. W Polsce cykl Kasane wydaje Waneko, które w swoim katalogu ma wszystko: od romantycznych komedii, po horrory i przejmujące dramaty. Na dokładkę wiele z produkcji wydawnictwa to perełki swoich gatunków.

W skórze potwora

Kasane opowiada historię tytułowej bohaterki. Młoda dziewczyna jest córką niezwykle urodziwej i popularnej aktorki. Niestety Kasane nie odziedziczyła po swojej mamie wyglądu. Wręcz przeciwnie, bohaterka jest uznawana za niezwykle brzydką, wręcz odrażającą istotę. Z tego powodu Kasane jest ofiarą przemocy w szkole, ma problemy emocjonalne i widzi siebie jako coś potwornego. Los naszej bohaterki odmienia się, dzięki tajemniczej szmince pozostawionej przez mamę. Przedmiot ten pozwala Kasane pożyczać twarz innych osób. Dzięki temu dziewczyna może spełniać się w swojej pasji, jaką jest teatr i występowanie na scenie. Tylko jak może się skończyć sytuacja, w której ktoś uważający się za potwora otrzymuje olbrzymią moc?

Seria Kasane śledzi poczynania głównej bohaterki od wczesnego dzieciństwa aż po dorosłość i karierę z wykorzystaniem cudzych twarzy. Tytuł pozwala poznać świat teatru jak i psychikę osoby, która zaznała wiele bólu. Jednocześnie sama Kasane nie jest dobrą osobą i dopuszcza się strasznych rzeczy w pogoni za swoimi marzeniami. Mamy więc do czynienia z bardzo ciekawym tytułem ukazującym szarość życia.

Ostatni akt

Trzynasty tom mangi Kasane rozpoczyna się od nowych informacji na temat składu tajemniczej szminki pozwalającej na zabranie komuś twarzy. Okazuje się też, że istnieje sposób, na to by zamiana była permanentna. Dzięki temu bohaterka serii mogłaby raz na zawsze porzucić swoje oblicze i zostać piękną aktorką teatralną. Jedyny problem w tym, że Kasane ma już dosyć i planuje zagrać w ostatniej sztuce, po czym chce odejść w zapomnienie. Czy jest jeszcze jakiś sposób, by bohaterka wróciła na deski teatru i wykorzystała swój potencjał artystyczny?

Kurtyna

Końcówka historii to wyjawienie wszelkich tajemnic i wystawienie przedstawienie, które jest dla Kasane niezwykle ważne. W końcu to historia opowieści z folkloru, która odnosi się bezpośrednio do losów mamy bohaterki i ma też wiele wspólnego z jej życiem. Dodatkowo kobieta po raz pierwszy jest sobą i nie korzysta z cudzej maski. Można powiedzieć, że Kasane w jakimś stopniu udało się pokonać traumę i stanąć na własnych nogach. Udało się jej coś pięknego. Tylko czy wszystkie zbrodnie i błędy popełnione przez lata odejdą teraz w zapomnienie. Może bohaterka nie będzie w stanie wytrzymać pod ciężarem swoich grzechów?

Dużo wydarzeń i emocji

Finałowe dwa tomy Kasane to sporo akcji i cała masa zaskakujących wiadomości, które zdecydowanie zmieniają wydźwięk tytułu. Dowiadujemy się bardzo dużo na temat mamy głównej bohaterki i mężczyzny, który popychał młodą dziewczynę w stronę teatru i stał się jej mentorem.

Rewelacje na temat tych postaci, ich relacji i wioski, gdzie wszystko się rozpoczęło, sprawiają, że manga jest prawdziwą tragedią obejmującą wiele pokoleń. Daje to naprawdę świetny efekt i jeszcze bardziej rozbudowuje wszystkie postacie przewijające się przez czternaście tomów tej serii.

Portret psychologiczny

Jako że wraz z przeczytaniem dwóch recenzowanych tomów zakończyłem swoją przygodę z Kasane, postaram się podsumować też serię jako całość. Po przeczytaniu pierwszego tomu tej mangi spodziewałem się czegoś idącego bardziej w stronę klasycznego horroru z motywem przeklętego przedmiotu. Okazało się jednak, że ten tytuł poszedł w zupełnie innym kierunku. Wydaje mi się, że wyszło to serii na dobre, bo Kasane to ponury i lekko depresyjny dramat psychologiczny. Jednak jest w tym tytule piękno i mimo fantastycznych elementów, realne spojrzenie na życie i trudności, jakie nas spotykają. Przez to ta seria i perypetie bohaterki przemawiają do mnie bardziej niż kolejny straszak. Pisze to jako gigantyczny fan horrorów, bo ta manga zrobiła na mnie bardzo mocne wrażenie.

Na deskach sceny

Kasane to bardzo stylowa i ciekawa wizualnie manga. Motyw twarzy oraz piękna przewija się w tematyce tytułu. Pełni ważną rolę również w tym, jak ta seria wygląda. Począwszy od okładek, aż do wielu paneli koncentrujących się właśnie na twarzach i ich rysach.

Niektóre kadry wypadają wręcz fenomenalnie. Zwłaszcza gdy elementy związane z przedstawieniem teatralnym łączą się tematycznie z wydarzeniami dotyczącymi bohaterów. W tych kwestiach Kasane wypada niezwykle dobrze.

Cudowne przedstawienie

Ostanie dwa tomy Kasane to idealne wręcz dopełnienie całej serii. Mroczna opowieść o oszpeconej dziewczynce kończy się nie w bajkowy i disnejowski sposób. Zamiast happy endu uzyskujemy niezwykle klimatyczny i poruszający finał, który tematycznie psuje do wcześniejszych rozdziałów. Jestem bardzo usatysfakcjonowany z całości i Kasane to mroczny, pomysłowy, ale tez bardzo piękny tytuł dla dojrzalszego czytelnika. Jest tu dużo smutku i bólu, ale też pokazanie jak ważne jest dążenie do spełnienia swoich marzeń.

Za udostępnienie mangi dziękujemy wydawnictwu Waneko

Kasane

8.3

Fabuła

8.8/10

Kreska

8.0/10

Jakość wydania

8.0/10

Zalety

  • Wzruszająca historia
  • Ciekawe postacie
  • Dużo o teatrze

Wady

  • Może przybijać swoją tematyką