Recenzja mangi Księga Vanitasa Tom 4-6

Lubię oryginalne historie o wampirach. Wydaje mi się, że w tym typie potworów jest gigantyczny potencjał, który nie jest do końca wykorzystywany. Zdaję sobie sprawę, że jest to efekt popularności pewnych tytułów, które ukształtowały wyobrażenie o dzieciach nocy u wielu osób. Dlatego doceniam każdą pozycję stawiającą na jakieś oryginalne elementy w kwestii krwiopijców. Chyba dlatego manga Księga Vanitasa trafia w mój gust?

Księga Vanitasa to seria, której autorką jest Jun Mochizuki. Manga opowiada o relacjach pomiędzy ludźmi a stworzeniami znanymi jako wampiry i człowieku posiadającym tajemniczą moc. Manga debiutowała w 2015 roku. Od tego czasu seria doczekała się adaptacji anime i tłumaczenia na wiele języków. W Polsce manga jest wydawana przez Waneko, które w swoim katalogu ma także inne tytuły o wampirach jak Seraph of the End – Serafin dni ostatnich czy Shiki.

Dwa światy

Akcja Księgi Vanitasa rozgrywa się w steampunkowej wersji XIX-wiecznej Francji. W świecie tym doszło kiedyś do wojny pomiędzy ludźmi i wampirami. Krwiopijcy zostali wytępieni i przeszli do legendy. Z tym że nie jest to prawda i została zawarta sekretna umowa pomiędzy przywódcami ludzi a wampirami, które zamieszkują inny świat. Teraz w sekrecie stworzenia nocy żyją pośród ludzi.

Niestety sojusz pomiędzy żywymi a nieumarłymi zostaje zaburzony poprzez wampiry, które zatracają się w żądzy krwi. Za taki stan rzeczy ma odpowiadać tajemnicza księga Vanitasa. Dzieło wyklętego wampira narodzonego przy błękitnym księżycu, które ma stać się sposobem zagłady rodu nocy. Tylko czy jest tak naprawdę?

Głównymi bohaterami tytułu są wampir Noe i posiadacz tytułowej księgi Vanitasa, który sam nazywa się Vanitas. Para spotyka się podczas lotu statkiem powietrznym do Paryża, podczas którego jeden z ukrytych wampirów zaczyna zatracać się i atakować pasażerów. Vanitas oznajmia, że jest lekarzem wampirów i zamierza ocalić wszystkie stwory za pomocą tytułowej księgi. Okazuje się, że przeklęty tom może być też ratunkiem dla stworzeń nocy. Para zostaje wciągnięta w masę intryg i może wpłynąć na delikatne relacje pomiędzy krwiopijcami a ludźmi.

Okropne eksperymenty

Czwarty tom mangi Księga Vanitasa skupia się na misji Vanitasa i Noe, jaką jest eksploracja katakumb pod Notre Dame. Miejsce to jest bazą organizacji religijnej zajmującej się polowaniem na krwiopijców. Jednak właśnie tam w dzieciństwie bohater mangi poddawany był nieludzkim eksperymentom. Okazuje się, ze szalony naukowiec torturujący kiedyś Vanitasa powrócił i to on stoi za serią zaginięć wampirów. Ponowne spotkanie okrutnego badacza i jego niedoszłej ofiary jest okazją do poznania kolejnych informacji na temat tragicznej przeszłości bohatera serii.

Polowanie na wilki

Kolejne tomy mangi koncentrują się na polowaniu na niebezpiecznego wilka. Otóż lata temu tajemnicza bestia zabiła ponad sto niewinnych osób. Potwór był zmorą Francji i prawdziwym postrachem. Teraz wydaje się, że bestia powróciła i znowu zabrała się za mordowanie. Vanitas ma przeczucie, ze potworem jest wampir dotknięty klątwą. Dlatego bohater zabiera się z Noe do lasu, by powstrzymać mord. Sytuacja nie wygląda za dobrze, bo na miejscu pojawiają się też zwariowani łowcy wampirów. Na dostatek podczas zamieszania wygląda na to, że bohaterowie w jakiś sposób przenoszą się w czasie. Czy uda im się wyjść cało z tych tarapatów?

Mitologia dzieci nocy

Księga Vanitasa oferuje nam ciekawą wersję świata i wampirów. Podoba mi się to, że z każdym tomem odkrywamy trochę więcej na temat historii tego miejsca, czy relacji pomiędzy ludźmi a potworami. Jest sporo naprawdę fajnych i przemyślanych rzeczy, które czynią ten świat godnym uwagi. Osobiście bardzo lubię opowieści z alternatywnymi wersjami historii i z chęcią poznaje te różnorodne miejsca. Mam nadzieję, ze w kolejnych rozdziałach historii będzie pojawiać się jeszcze więcej informacji na temat przeszłości steampunkowej Francji.

Same wampiry też są niezwykle ciekawe. Mamy okazję poznawać strukturę i hierarchię ich społeczeństwa, a także przyświecającą im filozofię. Podoba mi się to, że nie są one tylko bezmyślnymi bestiami lub ludźmi przemienionymi w potwory. Dzięki temu, ze maja własny świat i historię, wampiry z Księgi Vanitasa są ciekawsze od wielu innych wersji dzieci nocy.

Bardzo ładnie

Księga Vanitasa to bardzo ładna i stylowa seria ze świetnym klimatem. Całość trzyma się estetyki XIX-wiecznej Francji, z tym że obok tego, co znamy, mamy jeszcze elementy lekko steampunkowe związane z tym, że te świat rozwijał się trochę inaczej od naszej Ziemi. Wypada to fajnie, na dodatek autorka stara się pokazywać nam jak najwięcej świata i lokacji. Mamy wyniszczone alejki, piękne dzielnice Paryża oraz sale balowe pełne przepychu. Całość prezentuje się naprawdę dobrze.

Warto także wspomnieć o naprawdę ładnych ilustracjach znajdujących się na obwolutach tomików. Kolorowe obrazki naprawdę przyciągają wzrok i świetnie się prezentują. Nie jestem wielkim znawcą ani estetą, ale dobór barw przy tych ilustracjach naprawdę mi się podoba i muszę to pochwalić.

Księga Vanitasa jest warta uwagi

Kolejne trzy tomy mangi Księga Vanitasa wypadają dobrze. To ciekawa i pomysłowa historia z dosyć oryginalną wersją wampirów i intrygującą mitologią na temat stworzeń nocy. Solidna fabuła i naprawdę dobre postacie sprawiają, że ten tytuł czyta się świetnie i ma on sporo do zaoferowania. Intrygi, sceny akcji, trochę romansu i komedii. Jest tutaj wszystko, co doceni fan dobrych komiksów z Japonii. Na pewno będę śledził dalsze losy bohaterów tego cyklu.

Za udostępnienie mangi dziękujemy wydawnictwu Waneko

Księga Vanitasa

8.1

Fabuła

8.0/10

Kreska

8.0/10

Jakość wydania

8.0/10

Klimat

8.5/10

Zalety

• Ciekawe światy i postacie
• Mitologia wampirów

Wady

• Trochę chaotyczna fabuła